Soms bedenk je pas in november dat je eigenlijk wat meer zelfvoorzienend wilt zijn. Dat overkwam mij dus. Terwijl de meeste mensen hun tuin al hebben opgeruimd, stond ik met een zakje winterposteleinzaadjes in mijn hand.
De kweekbak achter in de tuin stond er nog stevig bij, gevuld met knoflook die al vrolijk haar sprietjes liet zien.
In de andere helft kwam nu winterpostelein omdat dat nog wél kan, zelfs zo laat in het jaar. Lekker makkelijk, dacht ik. En nog eetbaar ook.
Samen zaaien (of: hoe chaos productief kan lijken)
De kinderen waren meteen enthousiast.
De peuter begon enthousiast alle zaadjes in 1 gaatje in de grond te proppen. De oudste probeerde het nog te verdelen, maar tegen zoveel peuterlogica kun je weinig beginnen.
Ach, het is de gedachte (en het plezier) die telt.
Er vloog aarde door de lucht, er ging meer water naast dan in de bak, en de zaadjes liggen vast niet allemaal op de juiste plek.
Maar het was heerlijk.
Buiten bezig zijn, samen klooien, en ondertussen iets goeds doen voor straks.
We sloten af met de deksel op de bak, knoflook links, postelein rechts.
Een klein stukje zelfvoorziening, met modderhanden en glimlachen.
Waarom winterpostelein?
Omdat het kan.
Het groeit nog prima in de kou, vraagt bijna geen aandacht en doet het ook goed in een vochtige herfst.
En eerlijk: er zijn niet veel groentes die je in november nog kunt zaaien.
Perfect voor wie nét wat te laat begint met zijn moestuinambities (ik dus).
Wat doe je met winterpostelein?
De blaadjes zijn mals, fris en een beetje nootachtig van smaak.
Perfect voor:
Salades, bijvoorbeeld met appel en walnoot
Roerbakken met wat knoflook en ei
Door de stamppot of stoof, als groene vitamineboost
Op brood met hummus of kaas
En het mooiste: als de kinderen hebben meegezaaid, eten ze het ineens met meer plezier. Of in elk geval met minder protest
Van stoep tot soep
Of het allemaal gaat lukken, zien we nog wel.
Maar één ding is zeker: samen buiten, handen in de aarde, dat werkt.
Misschien groeit er straks meer dan alleen winterpostelein, misschien groeit er ook een beetje liefde voor eten dat écht uit de tuin komt.
Van stoep tot soep
Mama zonder supermarkt 
Plaats een reactie